همان‌طور که در اطرافمان و نمونه‌های مختلفی می‌بینیم، در هر زمینه متخصصانی وجود دارد که ممکن است علی‌رغم آموزش و تجربه فراوان، نتوانند به‌خوبی از عهده وظایفشان بر بیایند.
روانشناس بد نیز نمونه‌‌ای است که برخلاف تحصیل در رشته مرتبط یا تجربه کاری فراوان، برای ارائه مشاوره مناسب نیست. ما در این مطلب قصد داریم شما را با چراغ قرمزهای رابطه با یک روانشناس آشنا کنیم تا هنگام مواجه با درمانگر خود، بتوانید رفتار او را تحلیل کنید. بنابراین اگر متوجه زنگ خطرهایی شدید، روند درمان خود را با این فرد قطع کنید.
پس برای آشنایی با زنگ خطرهای رابطه با روانشناس یا روان درمانگر خود و تشخیص یک روانشناس بد، تا پایان این مطلب با ما همراه شوید.
چرا به روانشناس احتیاج داریم؟
روح و روان ما انسان‌ها نیز مانند جسممان نیاز به درمان و رسیدگی مداوم دارد. بنابراین برخی از ما که آگاهی بیشتری به بیماری‌های روحی داریم و درمان آن را مانند درمان مشکلات بدنی پذیرفته‌ایم، سعی می‌کنیم به‌طور مداوم با یک روان درمانگر در ارتباط باشیم.
روانشناسان در طول دوره آموزش خود، با جنبه‌های مختلف شخصیت انسان و نمودهای متفاوت آن در انسان‌ها آشنا خواهند شد. به‌همین دلیل زمانی که شما احساس می‌کنید که از لحاظ روحی در شرایط مساعدی قرار ندارید با مراجعه به روان درمانگر و صحبتهای مرتبط، سرنخ‌هایی به او می‌دهید.
مشاور با این سرنخ‌ها نقطه‌های پنهان شخصیتتان را کشف می‌کند و با راه‌های درست، برای درمان مناسب به شما کمک خواهد کرد. اما گاهی یک روانشناس به دلایل مختلفی توانایی درمان شما را ندارد و حتی ممکن است با ارائه راهکارهای غلط، مشکلتان را بدتر کند.
پیامدهای منفی که ارتباط با یک روانشناس بد به همراه دارد، از قرار زیر هستند:
- روبرو شدن با بحران‌های روحی دیگری
- سرخورده شدن از برخورد با فردی که برخلاف ادعایش برای کمک، به شما لطمه زده است.
- بدبین شدن نسبت به تمام روانشناسان
- قطع دوره درمان و بزرگتر شدن مشکل روحی
- صرف هزینه‌های مالی، زمانی و روانی بدون گرفتن نتیجه مثبت
زنگ خطرهای ارتباط با روانشناس بد
ارتباط نامناسب با یک روانشناس بد علائم و چراغ قرمزهایی دارد که اگر شما با آن‌ها آشنا شوید، احتمال تجربه ضربه‌های روحی بزرگتر و بیشتر را کاهش می‌دهید. چند نمونه از زنگ خطرهای ارتباط با روان درمانگر نامناسب را در زیر توضیح دادیم.
رازدار نبودن
یکی از بزرگترین اصل‌هایی که روانشناسان به آن متعهد هستند، رازدار بودن و فاش نکردن اسرار مراجعان پیش یکدیگر یا خانواده آن‌ها است. وقتی شما برای درمان مشکلات خود از یک روانشناس کمک می‌گیرید، باید همه رازها و نکات ریز زندگی خود را با او در میان بگذارید.
بیشتر این جزئیات اسراری هستند که شاید هیچ‌کس از آن‌ها خبر نداشته باشد و شما نخواهید دیگران از آن‌ها مطلع شوند. اگر بعد از چند جلسه مشاوره فهمیدید که درمانگر برای کمک به درمانتان بدون اجازه شما رازهایی را با خانواده‌یتان در میان گذاشته است، در ادامه روند درمان با او تجدید نظر کنید.
همچنین یکی دیگر از نشانه‌های روانشناس بدی که رازدار نیست، بازگو کردن اطلاعات شخصی سایر مراجعان یا مثال زدن آن‌ها با ذکر نام و مشخصات در حضور دیگران است.
تعرض به حریم شخصی
شما به‌عنوان یک مراجع مجبور هستید در پاره‌ای از اوقات، درباره روابط یا اندام‌های جنسی خود صحبت کنید. زمانی که احساس کردید تراپیست شما هر بحثی را به مسائل جنسی ربط می‌دهد یا با سوال از روابط شما احساس لذت می‌کند، هوشیارانه‌تر عمل کنید و در صورت ادامه این موضوع، روانشناس بد خود را عوض کنید.
همچنین هر نوع تماس جسمی و جنسی در مواقعی که درمانگر شما جنس مخالف است، یک تعرض به‌حساب می‌آید. عملی که حتی در صورت رضایت شما نیز می‌تواند در دوره درمان اختلال ایجاد کند.
وعده‌های توخالی
معمولا روند کار بسیاری از روانشناسان به این نحو است که در جلسه ابتدایی و بعد از بحث درباره نکات مهم مشکل، روش درمانی خود را توضیح می‌دهند و برای نتیجه گرفتن از درمان نیز یک زمان تقریبی را تعیین می‌کنند.
این زمان و روش درمان برای افراد مختلف و در شرایط متفاوت یکسان نیست، پس وعده توخالی دادن می‌تواند یکی از نشانه‌های روانشناس بد باشد. به‌طور مثال اگر تراپیست شما در جلسات ابتدایی ادعا کرد که مشکل شما را به‌طور قطعی با 15 جلسه مشاوره حل خواهد کرد، باید به انتخاب صحیح خود شک کنید.
نداشتن مجوز
لزوما هر روانشناسی که مجوز دارد، یک تراپیست مناسب نیست اما برخورداری از این مولفه کمک بسیار زیادی به پیشبرد صحیح درمان می‌کند. روان درمانگران برای گرفتن مجوز مشاوره و فعالیت در این زمینه، باید حداقل 4 سال دوره آموزشی و همچنین دوره‌های کارآموزی مختلف را بگذرانند.
بهتر است بدانید تنها سازمان نظام روانشناسی مجوز لازم برای شروع فعالیت یک روان درمانگر را صادر نمی‌کند. بلکه گاهی نهادهای دیگری مانند بهزیستی یا قوه قضاییه نیز در این زمینه نقش دارند.
اگر شما برای درمان یک مشکل روحی و روانی به روانشناس یا مددکار اجتماعی مراجعه کردید، حتما جواز کار او را بررسی کنید. این مجوز را معمولا می‌توانید در جلسات حضوری و در دفتر کار روانشناس ببینید یا آن را قبل از شروع جلسات مشاوره آنلاین درخواست کنید.
نداشتن مهارت کافی
یکی دیگر از نشانه‌های مشاوره بد، نداشتن مهارت کافی و استفاده از روش‌های نامناسب برای حل مشکل شما است. همه روان درمانگران از یک سطح عمومی و کلی برای ارائه مشاوره درست برخوردار هستند اما بعضی از مشکلات به درمان‌های تخصصی و عمیق نیاز دارند.
به‌عنوان مثال حل مشکلات حادی که شما و همسرتان درگیر آن هستید، تنها از عهده یک مشاور زوجین برمی‌آید و مراجعه به یک روانشناس عمومی تاثیر زیادی ندارد.
قضاوت
روال عادی کار روانشناسان این است که با بحث و گفتگو درباره مسائل مختلف و زوایای پنهان زندگی، مشکلتان را ریشه‌یابی کنند. همچنین روان درمانگران در خلال بحث سوالات مختلفی را از شما می‌پرسند دید بهتری به مشکل داشته باشند.
اگر در جلسات مشاوره خود متوجه شدید که روان درمانگر پس از طرح این سوال‌ها شما را قضاوت می‌کند یا با برخوردهای نامناسبی از طرح مشکلتان جلوگیری می‌کند، او را در جریان موضوع قرار دهید. در صورتی که دوباره احساس کردید رفتار روانشناس با شما ناشی از قضاوت نادعادلانه او است، در انتخاب او تجدید نظر کنید.
طرح مسائل شخصی
به عقیده برخی از مشاوران بیان مسائل و مشکلات شخصی خود یا مثال‌هایی از زندگیشان، باعث بهبود دوره درمان خواهد شد و مراجع برای بازگوی مشکلات خود دیگر خجالت نمی‌کشد. این موضوع کاملا عادی است و شما نمی‌توانید به‌محض شنیدن مواردی از زندگی شخصی روان درمانگر، به او برچسب یک روانشناس بد را بزنید.
اما زمانی‌که احساس کردید مشاورتان با بازگو کردن بیش از حد مسائل شخصیش شما را معذب می‌کند یا مسائل خود را در مرکز جلسات درمانی قرار می‌دهد، او را از این رفتارش آگاه کنید. سپس در صورت تکرار مجدد به یک مرکز درمانی یا مشاور دیگر مراجعه کنید.
نداشتن یک شیوه مشخص
همان‌طور که در قسمت قبل اشاره کردیم، یک مشاور خوب باید در جلسات ابتدایی و بعد از تخمین یک زمان تقریبی برای رفع مشکلتان، شما را از روش درمانی خود مطلع کند. گاهی نیز مشاوران متبحر این کار را انجام نمی‌دهند اما شما با توجه به سوالات یا صحبتهای او می‌توانید تشخیص دهید که از یک شیوه مشخص پیروی می‌کند.
زمانی که متوجه شدید روان درمانگرتان مدام از شاخه‌ای به شاخه دیگر می‌پرد یا بعد از چند جلسه هنوز متوجه تغییرات مثبت بسیار کوچک در رفتارتان نشده‌اید، می‌توانید به صلاحیت روانشناس خود شک کنید.
همچنین بخوانید: مشاوره حضوری یا غیرحضوری: هرکدام چه مزایایی دارند؟
سایر زنگ خطرهای رابطه با مشاور
چراغ قرمزهایی که به شما کمک می‌کنند روانشناس بد را شناسایی کنید، بیشتر از مواردی هستند که در این مطلب توضیح دادیم. بعضی از این موارد را ممکن است فقط در طول جلسات درمان تشخیص دهید اما پاره‌ای دیگر از آن‌ها به‌شرح زیر هستند:
- روانشناسی که سعی می‌کند دوست صمیمی شما باشد یا حتی مایل به برقراری ارتباط خانوادگی است.
- دوره درمان را بیهوده و بدون نتیجه خاصی طول می‌دهد.
- به غیر از روال عادی جلسات ابتدایی، بسیار کم حرف است و مدام از شما می‌خواهد تا از مشکلاتتان بگویید. بدون این‌که برای هر معضل راه‌حل درستی را ارائه دهد.
- راه‌حل‌هایی را پیش پای شما می‌گذارد که از نظر عقلی یا عرفی قابل اجرا نیستند.
- به حرف‌های شما توجهی ندارد و زمانی که او را خطاب قرار می‌دهید، خود را با یک کار دیگر سرگرم می‌کند.
- طوری وانمود می‌کند که از تمام مشکلات شما باخبر است.
سخن نهایی
بهترین و معقول‌ترین راه درمان مشکلات روحی، مراجعه به روانشناس و عمل به راهکارهایی است که پیشنهاد می‌دهد. اما همه مشاوران برای شما مناسب‌ترین نیستند و گاهی حتی ممکن است صلاحیت لازم را به دلایل مختلف نداشته باشند.
ما در این مطلب چند مورد از زنگ خطرهای رابطه با یک روان درمانگر را بیان کردیم تا راحت‌تر بتوانید روانشناس بد را شناسایی کنید و دوره درمان خود را با او ادامه ندهید.
آیا شما هم در انتخاب روانشناس با چالش روبرو هستید یا تجربه صحبت با روانشناس بد را دارید؟ با ما به اشتراک بگذارید. ما در گروه مشاوره نیک همراه با مشاوره های حضوری، آنلاین و تلفنی به شما اطمینان می‌دهیم که توسط بهترین روانشناسان ویزیت می‌شوید.
021-28424894
